الأوزان الفعلية (الوزن الأول) [10]

(الفعل معتل اللام بالألف א) [נאלם ל"א (נל"א)]

- يأتى على نمطين:

פָּעַל مثل: קָרָא   

פָּעֵל مثل: שָׂנֵא                                                                                             جدول تصريفى (1):

الضمير	الماضى	المضارع	المستقبل	الأمر
אֲנִי	קָרָאתִי	קוֹרֵא	אֶקְרָא
אַתָּה	קָרָאתָ	קוֹרֵא	תִקְרָא	קְרָא
אַתְּ	קָרָאתְּ	קוֹרֵאת	תִקְרְאִי	קִרְִאִי
הוּא	קָרָא	קוֹרֵא	יִקְרָא
הִיא	קָרְאָה	קוֹרֵאת	תִקְרָא
אֲנַחְנוּ	קָרָאנוּ	קוֹרְאִים	נִקְרָא
אַתֶּם	קְרָאתֶם	קוֹרְאִים	תִקְרְאוּ	קִרְאוּ
אַתֶּן	קְרָאתֶן	קוֹרְאוֹת	תִקְרֶאנָה	קְרֶאנָה
הֵם	קָרְאוּ	קוֹרְאִים	יִקְרְאוּ
הֵן	קָרְאוּ	קוֹרְאוֹת	תִקְרֶאנָה
المصدر اللامى			الاسم المشتق
לִקְרוֹא			קְרִיאָה

اسم المفعول:

- קָרוּי /קָרוּא & קְרוּיָּה /קרוּאָה & קְרוּיִים /קְרוּאִים & קְרוּיּוֹת /קְרוּאוֹת.

- ملحوظة: * لا تنطق الألف عند التصريف فى الماضى هكذا : קָרָאתִי لكنها تعد مداً للحركة إلا عند تحريكها فإنها تنطق هكذا קָרְאָה. * تشكل عين الفعل بالقامتس عند التصريف فى المستقبل والأمر هكذا אֶקְרָא / קְרָא كما تشكل بالسيجول قبل נָה هكذا: תִקְרֶאנָה.

- جدول تصريفى رقم (2):

الضمير	الماضى	المضارع	المستقبل	الأمر
אֲנִי	שָׂנֵאתִי	שׂוֹנֵא	אֶשְׂנָא
אַתָּה	שָׂנֵאתָ	שׂוֹנֵא	תִשְׂנָא	שְׂנָא
אַתְּ	שָׂנֵאתְּ	שׂוֹנֵאת	תִשְׂנְאִי	שִׂנְאִי
הוּא	שָׂנֵא	שׂוֹנֵא	יִשְׂנָא
הִיא	שָׂנְאָה	שׂוֹנֵאת	תִשְׂנָא
אֲנַחְנוּ	שָׂנֵאנוּ	שׂוֹנְאִים	נִשְׂנָא
אַתֶּם	שְׂנֵאתֶם	שׂוֹנְאִים	תִשְׂנְאוּ	שִׂנְאוּ
אַתֶּן	שְׂנֵאתֶן	שׂוֹנְאוֹת	תִשְׂנֶאנָה	שְׂנֶאנָה
הֵם	שָׂנְאוּ	שׂוֹנְאִים	יִשְׂנְאוּ
הֵן	שָׂנְאוּ	שׂוֹנְאוֹת	תִשְׂנֶאנָה
المصدر اللامى			الاسم المشتق
לִשְׂנוֹא			שִׂנְאָה

- اسم المفعول:

שָׂנוּא -שְׂנוּאָה -שְׂנוּאִים –שְׂנוּאוֹת

*ملحوظات: 1- فى حالة البناء للمجهول غالباً ما تحل الياء محل الألف النهائية فنجد: - מָצוּי /מְצוּיָה /מְצוּיִים /מְצוּיוֹת - סָמוּי /סְמוּיָה /סְמוּיִים /סְמוּיוֹת انتبه: -        فى بعض الصيغ تظل الألف موجودة عند التصريف : נָשׂוּי ← נְשׂוּאָה /נְשׂוּאִים /נְשׂוּאוֹת -        لبعض الصيغ صورتان مبنيتان للمجهول لكل منهما دلالة خاصة:  ← קָרוּא /קְרוּאָה /קְרוּאִים /קְרוּאוֹת مدعو  ← קָרוּי /קְרוּיָה /קְרוּיִים /קְרוּיוֹת مسمى – منادى 2- يرد المضارع من النمط مكسور العين على وزن פָעֵל وليس פועֵל مثل: צָמֵא - טָמֵא - יָרֵא – מָלֵא. لكــن......... -  الفعل שָׂנֵא يصرف فى الماضى على نحو: שָׂנֵאתִי - שָׂנֵאתָ  أما فى المضارع فيصرف على نحو: שׂוֹנֵא – שׂוֹנֵאת.